Διαταραχές μεταβολισμού ασβεστίου, φωσφόρου, μαγνησίου

• Αυξημένη απώλεια:
- Γαστρεντερικές απώλειες: διάρροια, δυσαπορρόφηση, νόσος Crohn, κοιλιοκάκη
- Νεφρικές απώλειες: διουρητικά, σωληναριακές διαταραχές (Gitelman, Bartter)

• Φαρμακευτικά:
- PPIs (μακροχρόνια χρήση)
- Αμινογλυκοσίδες, κυκλοσπορίνη, τακρόλιμους
- Χημειοθεραπευτικά (cisplatin)

• Ενδοκρινικά:
- Διαβητική κετοξέωση
- Υπεραλδοστερονισμός
- Υπερπαραθυρεοειδισμός (δευτεροπαθής απώλεια μέσω υπερασβεστιαιμίας)
- Υποπαραθυρεοειδισμός (χαμηλή PTH → χαμηλό Mg²⁺)
- Σύνδρομο ανασίτισης (Refeeding syndrome)

• Συμπτώματα:
- Μυϊκές κράμπες, τρόμος, αδυναμία
- Καρδιακές αρρυθμίες (παράταση QT, torsades de pointes)
- Νευρολογικά: ντελίριο, σπασμοί

• Θεραπεία:
- Ήπια: από του στόματος μαγνήσιο (MgO, MgCl₂)
- Σοβαρή: IV MgSO₄ (1–2 g σε 5% dextrose για 2 ώρες)
- Διόρθωση συνοδών διαταραχών (Ca²⁺, Κ⁺)

Ορίζεται ως επίπεδα Mg²⁺ >2.5 mg/dL. Είναι πιο σπάνια και συνήθως εμφανίζεται σε νεφρική ανεπάρκεια ή υπερβολική εξωγενή χορήγηση.

• Χρόνια νεφρική νόσος (κυρίως τελικού σταδίου)
• Υπερβολική χορήγηση μαγνησίου:
- Αντιόξινα, καθαρτικά με Mg
- IV χορήγηση σε προεκλαμψία/εκλαμψία
• Νόσος του Addison (υποαλδοστερονισμός)

• Συμπτώματα ανά επίπεδο Mg²⁺:
- 4–6 mg/dL: ναυτία, έξαψη, υπόταση
- 6–10 mg/dL: αδυναμία, υπνηλία, απώλεια αντανακλαστικών
- >10 mg/dL: αναπνευστική καταστολή, καρδιακή ανακοπή

• Θεραπεία:
- Διακοπή χορήγησης Mg²⁺
- Ενυδάτωση με ισότονο ορό + διουρητικά (furosemide)
- Σε βαριά υπερμαγνησιαιμία: IV ασβέστιο (Ca gluconate) ως αντίδοτο
- Αιμοκάθαρση σε νεφρική ανεπάρκεια

Το μαγνήσιο επηρεάζει άμεσα την έκκριση και τη δράση της PTH. Η υπομαγνησιαιμία συνδέεται με λειτουργικό υποπαραθυρεοειδισμό και αντίσταση στην PTH. Σε ενδοκρινικά σύνδρομα όπως το MEN1, το σύνδρομο Gitelman και το σύνδρομο ανασίτισης, η μαγνησιακή διαταραχή αποτελεί συχνό εύρημα και απαιτεί διόρθωση.